De wet van 13 februari 2003 tot openstelling van het huwelijk voor personen van hetzelfde geslacht en tot wijziging van een aantal bepalingen van het Burgerlijk Wetboek is dit jaar twintig jaar oud.
België was na Nederland het tweede land ter wereld waar twee personen van hetzelfde geslacht in het burgerlijk huwelijk konden treden.
Artikel 143 van het Burgerlijk Wetboek luidt sinds 1 juni 2003 (de inwerkingtreding van de wet) als volgt: “Een huwelijk kan worden aangegaan door twee personen van verschillend of van hetzelfde geslacht.
Indien het huwelijk werd aangegaan tussen personen van hetzelfde geslacht, is artikel 315 niet van toepassing.”
Behalve de regel van het vermoeden van vaderschap (art. 315 BW), is er dus geen verschil met het huwelijk tussen personen van een verschillend geslacht.
Ook huwelijkspartners waarvan het nationale recht het gelijkslachtig huwelijk niet toelaat (bijvoorbeeld Italië) kunnen huwen. Het Wetboek internationaal privaatrecht laat dit toe indien minstens één van de toekomstige echtgenoten hier zijn gewone verblijfplaats heeft of indien een van de personen de nationaliteit bezit van een Staat waarvan het recht een dergelijk huwelijk toestaat (art. 46).
Volgens Statbel werden in 2021 1087 huwelijken (op 40.836) voltrokken tussen partners van hetzelfde geslacht. De meeste van deze huwelijken werden in Vlaanderen voltrokken: 355 huwelijken tussen twee vrouwen en 289 tussen twee mannen. Wallonië en Brussel volgen op een afstand.
Meer informatie over de huwelijksprocedure kan u in het ‘Dossier huwelijk’ terugvinden. De ‘Richtingwijzer IPR’ helpt u verder bij huwelijken met een buitenlands aspect.
